Хай ня будзе бязладзьдзя на добрай зямлі:
Пладаноснай – спакой у падзяку,
Каб на ёй, дзе руіны травой парасьлі,
Ня было-б аніякага знаку.
А злыбедай –
выбух...
Ізноў
быльнёг
выбег.
Страх, якое прадоньне на люднай зямлі!
Так, фатальнае тое прадоньне!
Людзі космас – здаецца ім – перамаглі,
А разьюшаны атам – на троне.
А злыбедай –
выбух...
Ізноў
быльнёг
выбег.
|
|
